Op naar dushi Kòrsou

24 juli 2015. Al bijna anderhalf jaar staat deze datum groot in mijn agenda. In februari 2014 stuurde ik de sollicitatiebrief voor een stage op Curaçao en nu gaat het dan eindelijk gebeuren.

Na een kort nachtje stapte ik om 3.00 uur bij pap, mam en Anne in de auto op weg naar Schiphol. Eigenlijk meer met het gevoel dat ik op vakantie zou gaan dan dat ik echt 2 en halve maand weg ben. Na het sealen en inchecken van de koffer en een cappuccino werd het dan toch echt tijd om afscheid te nemen. Met toch wel een brok in mijn keel en een beetje buikpijn gaf ik een laatste knuffel en kus aan papa en mama en vooral ook aan mijn zus.

Een laatste keer zwaaien en op naar de gate. Eenmaal daar zag ik al snel dat het vliegtuig ongeveer een uur vertraging zou hebben. Gelukkig heb ik geen hekel aan wachten. (Tenminste zolang ik kan lezen.) Uiteindelijk werd het een uur en driekwartier later voordat we konden boarden.

Voordat ik ging zag ik echt een beetje op tegen zo'n lange reis in mijn uppie. Maar ik moet zeggen dat het me echt 100% meeviel. Ten eerste beginnen mensen heel gemakkelijk een gesprek met je als je alleen reist en ten tweede heeft de KLM prima eten en genoeg leuke films.

Na ruim 8 uur bereikten we Sint Maarten waar wat passagiers eruit gingen en er getankt moest worden. Ik had op TV wel eens filmpjes gezien van een landing op Sint Maarten waarbij het lijkt alsof het vliegtuig op het strand landt. Eerlijk gezegd vond ik het in werkelijkheid niet zo spectaculair. Misschien dat ik eens naar Sint Maarten moet gaan en het dan vanaf de andere kant op het strand kan bekijken.

Toen iedereen weer aan boord was en de brandstof was aangevuld kon de reis vervolgd worden naar mijn eindbestemming Curaçao.

Eenmaal geland op Hato dacht ik nou ik ben er eindelijk. Even snel mijn koffer halen en hup in de taxi. Nou dat had ik gedacht dus. Niks even snel mijn koffer halen. Zoals gewoonlijk was de allerlaatste koffer die over de band kwam van mij. Uiteindelijk toch mijn taxichauffeur gevonden die inmiddels al 3 uur op de luchthaven op mij stond te wachten. Al snel werd ik bij mijn huis afgezet waar Jantine van het verhuurbedrijf mij een rondleiding gaf en mij mijn kamer wees. Een prima kamertje met een bed, bureau, kast en stoel. Meer heb ik niet nodig. Er is op het complex plaats voor bijna 40 studenten, maar momenteel is het rustig en wonen we er maar met 9 meisjes en een stelletje.

Super gastvrij werd ik door de medebewoners begroet. Een van mijn huisgenootjes Tessa ging meteen met me mee boodschappen doen en geld halen. Hartstikke lieve meiden allemaal. Ik voelde me direct welkom.

Hoewel ik inmiddels al ruim 30 uur op was besloot ik naar een barbecue te gaan van het verhuurbedrijf om meteen wat mensen te leren kennen. Overladen met gezelligheid maar vooral ook met tips en tricks over Curaçao ging ik uiteindelijk om half 11 slapen. Ik heb geprobeerd het slapen zo lang mogelijk te rekken om een jetlag te voorkomen.

Zaterdagochtend werd ik om 7 uur wakker. Dat viel me niet tegen. Ik heb dan ook goede hoop dat ik al helemaal gewend ben aan het tijdsverschil. Wel was ik helemaal gedesoriënteerd toen ik wakker werd. Een heel apart gevoel is dat. Nu ik dit schrijf is het inmiddels zondagochtend en ook vanmorgen werd ik weer wakker met een gevoel van waar ben ik??

Na eindelijk een fatsoenlijke Skype verbinding gevonden te hebben, kon ik even gezellig met het thuisfront praten. Daarna heb ik mijn koffer uitgepakt en mijn huurauto opgehaald. Dat is wel lekker want nu ben ik wat mobieler. Toen dit allemaal geregeld was, ben ik met een huisgenootje naar Madero gereden. Mijn eerste ontmoeting met het strand van Curaçao. Wauw werkelijk prachtig! Ik zal een fotootje plaatsen om jullie een beetje een indruk te geven. Het is overigens niet mijn bedoeling om jullie jaloers te maken. Jullie hebben tenslotte de heftigste storm sinds jaren gehad. Dat is ook bijzonder! ;)

Gisterenavond voor de allereerste keer een feestje meegemaakt op het strand bij Zanzibar met de voetjes in het zand. Dat is nog eens iets anders dan in een drukke Nijmeegse kroeg. Omdat het eiland niet zo groot is gaan alle studenten naar dezelfde feestjes en praat iedereen met elkaar. Echt een gezellig sfeertje waar je snel mensen leert kennen.

Al met al heb ik het dus heel goed naar mijn zin! Natuurlijk zijn er wel kleine dingetjes waar ik aan moet wennen. Zo heb ik nog nooit zoveel enge dieren gezien in twee dagen (salamanders, hagedissen, leguanen), heb ik denk ik 100 muggenbulten op mijn benen en kan ik me alleen koud douchen. Maar ik ga ervan uit dat ik hier wel aan ga wenen. ;)

Tot zover mijn eerste reisverslagje.

Te otro bia! x